Oud en nieuw (deel 2)

Het moment waarop wij in Nederland oud en nieuw vieren is gebaseerd op onze kalender en dus op de draaiing van de aarde. De chinezen hebben hun jaarwisseling afgestemd op de draaiing van de maan en het Thais nieuwjaar (Songkran) is gebaseerd op de omloop van de zon en valt ieder jaar in de maand april. April is de warmste maand van het jaar in Thailand, zodat het kwik iedere dag stijgt tot boven de 40 graden en in de nachten niet beneden de 30 komt. De luchtvochtigheidsgraad is zo hoog dat je hem bijna kan zien. De combinatie heeft er toe geleid dat het Songkran vooral een waterfeest is, of een waterballet of een wateroorlog. Bangkok is (hoe kan het ook anders) gedurende Songkran het middelpunt van Thailand en de Khoa-san-road en omliggende straten (waar wij verblijven) is het middelpunt tijdens het Songkran van Bangkok, zodat de straten rondom ons guesthouse dus in het middelpunt van de festiviteiten liggen. Die festiviteiten bestaan dus voornamelijk uit het gooien met water naar iedereen die dat wil of niet. Bij de eerste stap buiten het guesthouse heb je 1 emmer water over je heen, bij de tweede stap volgt de 2de emmer of de brandslang van de overburen en bij de 3de stap ben je tot op je onderbroek doorweekt. Erg leuk dus, voor 1 keer, maar dit feestje duurt 4 dagen. De eerste dag genieten we ervan, we lopen (zeiknat, zoals iedereen) door de straten en proberen op de Khoa-san-road te komen, hetgeen volstrekt onmogelijk is. De Khoa-san-road is voller dan vol en het schuim ligt een meter dik in de straat. Overal staan televisieploegen om de mensen elders in het land op de hoogte te houden van de belevenissen van de inwoners van Bangkok. Degene die niet beschikken over een regenton en een emmer (al dan niet op de achterzijde van een rond rijdende pick-up auto) of een brandslang, is gewapend met een waterpistool. Deze zijn gedurende deze dagen in veel formaten en varianten te koop. Indien je met zo'n klein ouderwets waterpistooltje loopt ben je toch een beetje het sulletje, want het topmodel is voorzien van een voorraadtank van 5 liter en die wordt op de rug gedragen en wordt op druk gebracht met een pompinrichting, zodat het geweer, dat met door middel van een slang met het reservoir verbonden is, in staat is om een straal water te produceren, waarmee je op een afstand van 5 meter een vlieg van de rand van een glas bier kan spuiten. Helaas is het pistool meestal nauwkeuriger dan degene die het vasthoud en ontsnapt de vlieg en ligt het bier op de grond. We kijken elkaar aan en zeggen: "O, daarom gebruiken ze plastic glazen". Een geweldig feest dus, maar we besluiten de daarop volgende dagen iets anders te gaan doen. Als we voor circa 10:00 uur ons guesthouse verlaten, kunnen we droog wegkomen en via de ferry
en de skytrain komen we droog aan in de shopping mall's. De shopping mall's zijn uiteraard voorzien van airco en geweren en pistolen zijn verboden. Bij iedere ingang staat een bewaker om daar op toe te zien en wij begroeten ze vriendelijk, want we zijn hen dankbaar voor hun goede werk.

Ik geloof niet dat ik het ooit eerder over de winkelcentra van Bangkok heb gehad. Volgens ons is Bangkok het winkelparadijs van de wereld. De winkelcentra zijn zo groot dat je er drie dagen rond kan lopen, zonder op dezelfde plaats te komen en werkelijk alles is er te koop (bij wijze van spreken natuurlijk). Hoe groot zeg je? Voorbeeldje: een theaterzaal met 600 stoelen, een operazaal met 1100 stoelen, 8 bioscoopzalen en een IMAX-theater en dat alles op de 8e verdieping van 1 van de warenhuizen. In de kelder van hetzelfde warenhuis kun je Oceanworld bezoeken en als je wilt kun je er zwemmen met de haaien. Op de 2e verdieping hebben onder andere Porsche, Ferrari, Maseratie, Lotus en Spyker ieder een eigen showroom, om maar eens iets te noemen. Uiteraard is ieder groot kledingmerk vertegenwoordigd, maar 2 warenhuizen verderop is van ieder merk een kopie te koop voor een fractie van de prijs van het orgineel. Dat warenhuis is ongeveer 1,5 voetbalveld lang, 1 voetbalveld breed en telt 8 verdiepingen. De meeste warenhuizen zijn met elkaar verbonden via luchtbruggen, zodat we de hele dag droog doorkomen en ons uitstekend vermaken. Als we tegen het einde van de middag terug naar het guesthouse gaan, weten we dat we niet droog overkomen, maar 1 keer per dag een nat pak vinden we acceptabel.

In december hebben we het al over Buhmibol gehad en beloofd het er niet meer over te hebben. Dus niet verder vertellen, dit blijft onder ons. Op 1 van de dagen dat we in de shopping mall's ronddolen besluiten we naar het IMAX-theater te gaan. Voor degene die het principe van IMAX niet kennen; een IMAX-theater is een bioscoop met een
dusdanig groot formaat scherm dat je gehele gezichtsveld van links tot rechts en van boven tot beneden beslaat. De films zijn in 3-D opgenomen, hetgeen met een speciaal daarvoor uitgereikte bril zichtbaar wordt. Jeannette en ik zitten in het midden van de zaal met onze bril op in afwachting van de hoofdfilm, totdat om ons heen iedereen opeens gaat staan. Op het scherm verschijnt een korte film met korte fragmenten uit het leven van The King en de hele bioscoop is muisstil. Jeannette en ik kijken elkaar aan en zeggen: Buhmibol op IMAX-formaat, het moet niet gekker worden. Gelukkig niet in 3-D. Dichter bij dan Buhmibol op Imax-formaat kun je niet komen, zou je denken, maar dat is niet helemaal waar. Twee dagen later lopen we door het winkelcentrum. Het is al eind van de middag en we zijn moe. We komen de roltrap af en hebben alleen nog maar oog voor de weg naar buiten, terug naar het guesthouse. Op het moment dat we de roltrap afstappen loopt een vrouw voor ons langs en we doen een stap opzij om er niet tegen aan te lopen. De vrouw loopt voor ons langs en als ik om me heen kijk, zie ik dat verder iedereen stilstaat en buigt en groet (met de vingertoppen tegen elkaar ter hoogte van de neus). Achter me hoor ik iemand fluisteren: "it's the princess". Inmiddels is de vrouw de roltrap al opgestapt en gaat verder met haar geringe aanhang en zonder, althans voor ons zichtbare, bewaking. Ik zeg: "prinses, wat voor prinses". De vrouw achter mij antwoordt: "de toekomstige koningin". Daar moeten we het fijne van weten, dus lopen we achter "de prinses" aan en 2 verdiepingen lager gaan we naar de informatiebalie en vragen wie die vrouw is. Ik dacht eerst aan de zus van de broer van de tuinman van Buhmibol ( we kennen dit volkje inmiddels), maar het blijkt de oudste dochter van de King himself. De tweede in de lijn van de troonopvolging. Omdat de eerste in de lijn (zoon) zich gedurende zijn hele leven als playboy in het moderne Thailand heeft (mis)gedragen, is zijn kans op de troon aanzienlijk gedaald, zodat het niet onwaarschijnlijk is, dat de dochter de troon overneemt, zodra Buhmibol het huidige voor het mythische leven verruilt. Ik dank het meisje achter de informatiebalie voor de informatie. Ik, Leo Koole, geboren op 5 december 1964 in Zwijndrecht, de eerste 21 jaar van zijn leven kwajongen van beroep en daarna een serieuze en trouwe overheidsdienaar, staat op 15 april 2008 (2551 volgens de Thaise jaartelling) oog in oog met de "vermoedelijke" toekomstige koninging van Siam. Maar ik wist het niet en bedacht later pas wat ik haar had willen zeggen. Het eerste dat me te binnen schoot was: "doe de groeten aan je vader". De schoppings mall's dus, altijd wat te beleven.

Tussen onze aankomst in Bangkok en het Songkran zijn we vooral bezig geweest met de voorbereidingen voor onze volgende trip. Gedurende het Songkran zijn alle overheidsdiensten gesloten, dus ook de ambassades. De behandeling van een visa aanvraag op de chinese ambassade duurt normaal 5 werkdagen, maar als je een paar dollars extra schuift, gaan ze sneller werken en heb je de visa in 2 dagen in huis, nog net voor de aanvang van het Songkran. Aanstaande maandag vliegen we naar Macau. Macau is een soort stadstaat en ligt even naast Hong Kong. Het plan is om vanuit Macau over land naar Beijing te reizen. Koninginnedag vieren we dus in China, maar ons oranje zal niet opgewassen zijn tegen het Chinese rood, want de dag na koninginnedag vieren de chinesen hun feestje. We zijn benieuwd.

Inmiddels hebben we Bangkok even verruild voor Kanchanaburi. Ja, inderdaad, de plaats van die brug uit die film. Gewoon een beetje relaxen en ons eigen Songkran vieren aan de rand van het zwembad.