Beijing "Under construction"

We zijn, anders dan dat we de afgelopen 8 maanden gewend zijn, in een voor ons vreemde omgeving aangeland. We zitten op nu op een riante een veranda, welke is voorzien van een eettafel en een comfortabele loungebank. De veranda is onderdeel van een 4-kamerappartement. In de woonkamer ligt een koele marmeren vloer en de 3 slaapkamers zijn elk voorzien van een eigen badkamer. Er is ook nog een vierde “slaapkamer” die eigenlijk bedoeld is voor het dienstmeisje en die tevens beschikt over een eigen badkamer. Als we van de veranda naar buiten kijken zien we twee zwembaden, tennisbanen, een squashruimte en meer van dat soort faciliteiten om de vrije tijd op een prettige manier te vullen. Gisterenavond hebben we op de lokale golfbaan een balletje geslagen. Dat alles klinkt niet echt als de accommodatie waar de gemiddelde backpacker doorgaands in verblijft en dat is het ook niet. Het is het onderkomen van de broer van Jeannette, die zich sinds kort met zijn gezin voor een periode van drie jaar in Singapore gevestigd en maakt onderdeel uit van één van de vele comfortabele complexen in Singapore, waar de Nederlandse expats (in den vreemde) verblijven. Ja, er wordt goed voor hen gezorgd. Wij waren uitgenodigd en hebben dit met plezier aanvaard.

Gisteren hebben we een bezoek gebracht aan de Singapore Zoo. Inmiddels hebben we vergelijkingsmateriaal, want de Singapore Zoo is de vierde diergaarde die we hebben bezocht. Ook hier blijken we de mooiste voor het laatste te hebben bewaard, want de SGP Zoo staat wat ons betreft bovenaan de lijst.

Het vorige bericht sloten we af met de woorden: “one world, one dream. Made in China. Beijing here we come”. We zijn een week in Beijing geweest en de woorden “made in China” kunnen wel enige nuancering gebruiken, als het gaat om de voorbereidingen voor de Olympische spelen. “Half made in China” is beter op zijn plaats, want de chinezen zijn er nog “niet helemaal” klaar voor. Beijing is nog “under construction” en het lijkt ons nog een stevige klus om alles op tijd klaar te krijgen. De chinezen zullen daar ongetwijfeld in slagen, en anders zullen, eveneens ongetwijfeld, alleen de delen in beeld worden gebracht die wel klaar zijn net zoals alle krottenwijken netjes door middel van mooie muren aan het zicht zijn onttrokken. Beijing is een bezoek meer dan waard voor wat betreft de toeristische attracties zoals de verboden stad, de Chinese muur en het plein van de hemelse vrede, maar heeft verder niet veel te bieden. Een gezellige straatje hebben we in heel Beijing niet kunnen ontdekken. Alle wegen zijn zo breed als een voetbalveld en waar je op enig andere plaats na een kwartiertje lopen al gauw een knap stukje verderop bent, ben je in Beijing slechts de weg overgestoken. Desondanks hebben we er ons uitstekend vermaakt en hebben de belangrijkste bezienswaardigheden in en buiten Beijing bezocht. Met een Chinees reisgezelschap hebben we een bezoek gebracht aan de graven van de keizers uit de Ming-dynastie, donderend onweer joeg ons na circa 1 uur van de Chinese muur, we begaven ons in de mensenmassa, voornamelijk bestaand uit Chinese toeristen, op het plein van de hemelse vrede en de verboden stad, vergaapten ons van achter de hekken aan de schoonheid van de architectuur van het Olympisch stadion (under construction) en het daarnaast gelegen Olympisch zwembad (under construction), fietsten door de voor Beijing zo karakteristieke hutongs (under construction) en natuurlijk de parken, waar de bejaarden zich bezighouden met zo’n beetje alles waarbij enige lichaamsbeweging noodzakelijk is, zoals dansen, schijnzwaardvechten, badminton, tai-chi, vaandelzwaaien, waaierwapperen, enz, enz. Daarnaast hebben we in diverse winkels in Beijing een beeld gekregen van wat de chinezen allemaal schaamteloos namaken en dat even schaamteloos voor een habbekrats verkopen. De verleiding is groot, maar onze backpack gelukkig niet, even als het toegestane bagagegewicht van de lowcostcarriers. Van Beijing zijn we naar het zuidelijk gelegen Guangzhou gevlogen en van Guangzhou zijn we met de bus naar Macau gereisd, zodat we na 30 dagen door China te hebben gereisd weer op de plek zijn aangekomen, waar we eerder begonnen. Treinongelukken en aardbevingen zijn langs ons heen gegaan. De gevolgen van beide hebben we uitvoerig op de Chinese tv gezien en zijn niet gering. We hebben in de zeer dicht bevolkte steden gezien hoe dicht de mensen op elkaar leven. Bij het zien van de door de aardbevingen veroorzaakte verwoestingen realiseren we ons, meer dan anders, dat daarbij erg veel slachtoffers gevallen moeten zijn. De media brengt nog steeds 24 uur per dag verslag uit. We weten niet altijd wat we daarvan kunnen geloven. De chinezen zelf zijn erg aangedaan en solidair met hun landgenoten in Sichuan. Daarvan hebben we wel het een en ander meegekregen.

Van Macau zijn we naar Kuala Lumpur in Maleisië gevlogen. Een stad waarvan we, we zijn hier reeds twee keer eerder geweest, het prettig vinden om er terug te keren. Van Kuala Lumpur zijn we met de bus naar Singapore gereisd en daarmee aangekomen op de locatie waarmee ons verhaal begon. Morgen reizen we verder naar de volgende en wat ons betreft de mooist denkbare bestemming, namelijk: bestemming onbekend.

ps Welkom Henry. Knap speurwerk. Binnen vier weken spreken we elkaar. Groeten van de overburen.